Kαλησπέρες κόσμε!...και πάλι εδώ...μετά από πολύ καιρό βέβαια!Συγχωρέστε με,αλλά υπήρχαν κάποια προσωπικά ζητήματα που έπρεπε να μπουν σε μια σειρά άμεσα.Μετά από αυτό,βέβαια,επισκέφθηκα για αρκετό καιρό τη Θεσσαλονίκη εξερευνώντας ανθρώπους και καταστάσεις κι έτσι παραμέλησα το "παιδί" μου εδώ για κάποιο καιρό...Γύρισα,όμως,κουβαλώντας μέσα μου πιο πολλές εικόνες,καταστάσεις,πρόσωπα και εμπειρίες που θα προσπαθήσω να μοιραστώ μαζί σας!
Αρχικά,μέσα από πολλές συζητήσεις που έκανα με κάποιους ανθρώπους,κατέληξα στο συμπέρασμα πως ο κόσμος είναι πολύ περίεργος(για να μη πω κουτσομπόλης) για το τι είναι ο άλλος,ειδικά αν ο άλλος είναι και πρόσωπο αναγνωρίσιμο...Έχοντας στη ζωή μου κάποια άτομα που μέχρι ένα σημείο είναι αναγνωρίσιμα και συζητώντας μαζί τους,συνειδητοποίησα πως ο κόσμος,ακόμα κι αν δεν τους ξέρει ως ανθρώπους,αλλά βλέποντας τις συνήθειες,αλλά και τα άτομα με τα οποία συναναστρέφονται,καταλήγει σε συμπεράσματα που πολλές φορές δε βασίζονται κάπου.Κρίνουν το "περίβλημα" κι όχι το "περιεχόμενο".Κάτι τέτοιο,κατά τη δική μου γνώμη πάντα,είναι μέγα λάθος και πραγματικά γουστάρω πολύ-για να μιλήσω πιο λιανά-όλους εκείνους που απαντάνε:Για αυτούς που με θεωρούν gay,είμαι gay.Για αυτούς που με θεωρούν straight,είμαι straight.Nομίζω πως όταν έρχεται ο άλλος και σε ρωτάει αν είσαι gay ή straight,χωρίς να σε γνωρίζει,χωρίς να σου έχει ξαναμιλήσει ποτέ,χωρίς να λέει ενα γεια βρε αδερφέ,πρέπει να λάβει μια τέτοια απάντηση...Συγγνώμη κιόλας,αλλά μια τέτοια προσέγγιση είναι σωστή;
Ο καθένας μας μπορεί να είναι ό,τι θέλει χωρίς να κατακρίνεται για αυτή την επιλογή του.