Η πτώση παίζει μόνο ντραμς(last pt).

  Πριν από 5 λεπτά ακριβώς έκλεισα το βιβλίο.Μου πήρε 3 μέρες σχεδόν.Μπορεί κάποιος να πει πως το καταβρόχθισα,κυριολεκτικά και μεταφορικά..Σχόλια;Τι να πει κανείς αυτή τη στιγμή;
  Οφείλω να ομολογήσω πως νιώθω κάπως περίεργα,είμαι κάπως συγκλονισμένη απ'όλα όσα συνέβησαν στις τελευταίες σελίδες,αλλά,αν εξαιρέσουμε αυτό το "σοκ",αισθάνομαι μια περίεργη εξιλέωση,μια απελευθέρωση.Αυτή τη στιγμή δε θα μπορούσα να το εξηγήσω αντικειμενικά,νομίζω,αλλά νιώθω ότι όλοι μας σε πολλά σημεία θα τοποθετούσαμε είτε άμεσα είτε έμμεσα το "Εγώ" μας...Σε έναν απ'τους χαρακτήρες των σελίδων αυτού του βιβλίου θα βρίσκαμε και εμάς,κι αν όχι ολοκληρωτικά,σε κάποια σημεία σίγουρα θα αναγνωρίζαμε τον εαυτό μας τμηματικά.Το πιστεύω.
  Οι ανθρώπινες σχέσεις είναι τόσο περίπλοκες,σε φθείρουν από ένα σημείο και μετά και αναζητώντας την άκρη του νήματος,μπορείς να αγγίξεις κι εσύ,ο ίδιος,τα όριά σου και να οδηγηθείς σε πράξεις και καταστάσεις που δε θα πιστεύεις.Είναι τρομακτικός ο τρόπος με τον οποίο μπορούμε να προσπαθήσουμε να κρατήσουμε τον έρωτά μας ζωντανό στα πιο σκοτεινά σοκάκια του μυαλού μας.Είναι τρομακτικό το σημείο,στο οποίο μπορούμε να φθάσουμε εάν αγαπάμε κάποιον πάρα πολύ κι εκείνος απλά μας προσπερνά.Είναι όντως τρομακτικό...
  Ανάμεσα στα όρια της λογικής και του παραλογισμού,του φυσικού και του αφύσικου...είναι κάτι λεπτές πολύχρωμες κλωστούλες που αν τις κόψεις άθελά σου ή και ηθελημένα μπορούν να σε οδηγήσουν στην ευτυχία ή στη δυστυχία,στη ζωή ή στο θάνατο.Λες και ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι ένα κουμπί....Πριν το πατήσεις,όμως,πρόσεξε!Σκέψου καλά τι πας να κάνεις!
  Τι βιβλίο!Ανατροπές...συναισθήματα...και ένας επίλογος με ένα ΥΓ...ΜΑ ΤΙ ΕΠΙΛΟΓΟΣ!Σε αγχώνει,σε αφυπνίζει,σε παρακινεί να έχεις το νου σου,να προσέχεις...Φαντάζει απειλητικός σε ορισμένα σημεία,αλλά είναι απόλυτα ρεαλιστικός(στα δικά μου μάτια τουλάχιστον).Σου γεννά ερωτήματα,αλλά είπαμε,σκέψου...
  "Διάσταση του υποκειμενικού","διάσταση του συναισθήματος"...Κι αυτή κάπου μέσα μας ξυπνά και κοιμάται,από κάτι,από κάποιον τρέφεται όταν δημιουργείται."Το τέλος δεν έχει ημίμετρα,η πτώση δεν μπορεί να'ναι στα μαλακά".Πόσο αληθινό είναι αυτό!Είτε μένεις στο τέλος και ζεις με αυτό,είτε πορεύεσαι σε διαφορετικό δρόμο,με διαφορετική μέθοδο,με πιο προσεχτικά βήματα για ένα καλύτερο αύριο...Για το δικό σου καλύτερο αύριο!
  Μια διαπίστωση-απορία εντός του βιβλίου που με έκανε να σκεφτώ πολλά(εξαιρώντας όλα τα υπόλοιπα βέβαια) ήταν ότι οι ομοφυλόφιλοι ίσως ποτέ δε γίνονται ευτυχισμένοι...Το σκεφτόμουν για αρκετή ώρα ανακαλύπτοντας συνέχεια διαφορετικά σημεία-στοιχεία πάνω στα οποία άνετα θα μπορόυσαμε να στηρίξουμε αυτή τη θεωρία...Δε θα πω κάτι άλλο όμως περί τούτου,γιατί αυτός ήταν ένας δικός μου προβληματισμός μοναχά και τίποτα άλλο.Μέσα σε αυτό το έργο ο καθένας θα μπορούσε να προβληματιστεί και να κολλήσει σε πολλές λέξεις,φράσεις,προτάσεις...Και για όλους εμάς που αγαπάμε τη ψυχολογία εντός των μυθιστορημάτων...ιδού!
  Τέλος,θα ήθελα να κλείσω λέγοντας ότι εάν κάποιος δε το έχει διαβάσει,να το κάνει...και εάν στην αρχή το βρίσκει κάπως πιο ordinary...σας πληροφορώ εγώ,ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ!!!!Λίγη υπομονή μέχρι το τέλος...μέχρι την τελευταία σελίδα..Τake your time and enjoy it...Ας ελπίσουμε πως ο Βασίλης θα επιστρέψει σύντομα με κάτι καινούριο...Εγώ πάντως θα περιμένω!

J.B.