Hallo hallo!Ο άντρας της ζωής μας μπήκε στρατό κι εμείς ξεροσταλλιάζουμε μακριά του,αλλά τι να κάνουμε; Φίλος,bro,χαζοχαρουμενιά με πόδια κτλ κτλ,we were the unicorns και εμένα μου πήραν το κέρατο και του 'βαλαν τα χακιά ρε γαμώτο. Μου το 'κλείσανε σ' ένα μπουρδελάκι και δεν ξερνάω ούτε χρυσόσκονη πια απ' τη στενοχώρια μου. Μου λείπει,του λείπω και πάει λέγοντας.Κάπως έτσι αποφασίστηκε κάθε βδομάδα να ανεβαίνει κι από ένα αρθράκι (diary φάση) με τις εμπειρίες ενός γκέι in the army,έτσι με μια άλλη γεύση,από άλλη οπτική και με λίγο αλατοπίπερο παραπάνω!Soooo,here we go...
Ep.1,week 1:
"Πρώτη μέρα φανταριλίκι.Φθάνεις στον τόπο της θητείας σου ολομόναχος.Βγαίνεις απ'το λεωφορείο και συνειδητοποιείς ξαφνικά πως όλοι οι συνεπιβάτες σου είναι νεοσύλλεκτοι φαντάροι!Παίρνεις σαν τον τρελό τις βαλίτσες σου και ψάχνεις κάποιον να μοιραστείς το ταξί.Φθάνοντας έξω απ'την πύλη βλέπεις άλλους τόσους που περιμένουν να μπούνε.Μετά την είσοδό μας μάς χώρισαν σε μικρές ομάδες και μας μετέφεραν σε διάφορα κτίρια για να συμπληρώσουμε αιτήσεις,να πάρουμε ρούχα και να περάσουμε από γιατρούς.Η όλη διαδικασία για εμένα ξεκίνησε στις 11.30.Στο κτίριο με τα ρούχα γινόταν ένα μπάχαλο. Άπειρος κόσμος,τρελή ορθοστασία,λάθος νούμερα και φωνές από παντού!Πολλοί από εμάς πήραμε ρούχα μετά από κανά δίωρο και κατευθυνθήκαμε προς το λόχο μας.Εγώ ανήκω στον πρώτο.Ένας παλιός μας έδειξε πώς να ντυθούμε,αλλά το μπάχαλο συνεχιζόταν ούτως ή άλλως.Πολλοί είχαν άλλα νούμερα ρούχων και κυκλοφορούσαν με τα πολιτικά,εγώ δε πήρα αρβύλες (κι άλλοι 61 ακόμα),επειδή τελείωσαν τα νούμερα,μια κατάσταση ό,τι να 'ναι.
Μας έδειξαν πώς ακριβώς πρέπει να στρώνουμε τα κρεβάτια μας,πώς φτιάχνουμε φακέλους,υποφακέλους,τσακίσεις και χίλια δυο.Μετά από ώρες,αφού μας πήραν ονομαστικές αναφορές,μας επέτρεψαν να ξαπλώσουμε.Βγάλαμε όλοι τα sleeping bags (προφανώς γιατί δεν είναι δυνατόν να στρώνουμε κρεβάτια κάθε μέρα) και πέσαμε σχεδόν μισολιπόθυμοι απ'το τσάμπα τρέξιμο της ημέρας.Οι επαφές μου με άλλους φαντάρους ήταν λίγες και τυπικές.Απ'τη μια πρέπει να κάνω καμιά γνωριμία γι' αυτό το μήνα που θα'μαι εδώ για εκπαίδευση,αλλά σκέφτομαι πως μετά πάλι απ'την αρχή θα πρέπει να γίνουν όλα στη μονάδα που θα με στείλουν.
Kαι τώρα η μεγάλη στιγμή που όλοι περιμέναμε,γιουχουυυ!Θες να πας τουαλέτα,τι κάνεις;Να δέσω μια πέτρα στο λαιμό μου,να πάρω μαζί μου 15 οινοπνεύματα,αντιμικροβιακά,πανάκια χλωρίνης,γάντια,καθισματάκια χέστρας;Όχι φίλοι μου,πήγα μόνος κι απροστάτευτος.Όλα ήταν όπως ακριβώς τα ονειρευόμουν!Ολοκάθαρες και μοσχομυρωδάτες τουαλέτες....θα έλεγα,ΑΝ ήταν!Ευτυχώς την τρίτη μέρα άρχισαν να καθαρίζονται όλοι οι χώροι,συμπεριλαμβανομένων και των μπάνιων που ήταν Α Η Δ Ι Α Σ Τ Ι Κ Ά βρώμικα.Τώρα φαντάζουν αρκετά υποφερτά στα μάτια μου,μετά απ'όσα έζησα.Μέρα με τη μέρα συνηθίζεις τη ζωή εδώ,συνειδητοποιείς πού βρίσκεσαι (σαφώς κι εξακολουθεί να μη σ'αρέσει καθόλου) και αποδέχεσαι την κατάσταση.
Νεξτ μορνινγκ σηκωθήκαμε στις 6,βγήκαμε στην αναφορά και μας εξήγησαν τη διαδικασία.Μάθαμε παραγγέλματα και το βηματισμό.Η κοινωνικοποίηση,καλώς ή κακώς,είναι αναπόφευκτη!Ένα παιδί (όχι ιδιαίτερα νόστιμο) με πλησίασε και μου είπε πως φαίνεται ότι δε γουστάρω καθόλου κι αν με πειράξει κανείς να τον ενημερώσω.Του χαμογέλασα και τον ευχαρίστησα.
Λετ'ς τοκ αμπαουτ φουντ ναου!Είναι αρκετά νόστιμο,δε λέω.Το μόνο πολύ κακό ήταν το σπανακόρυζο,αλλά γενικά τρώμε συχνά και καλά.Θα φανεί στην πορεία βέβαια!Ας μη λέμε μεγάλα λόγια!
Στο στρατό,απ'όσο έχω καταλάβει,το gay issue δεν αναφέρεται συχνά.Το μόνο που αναφέρθηκε ήταν ένα "Δε με ενδιαφέρει πόσα λεφτά έχετε ή τι σεξουαλικές προτιμήσεις έχετε,απλά θέλω να εκτελείτε σωστά τις διαταγές!".Μάλλον θα το χαρακτήριζα αρκετά κομψό και gay friendly.Νομίζω πως εντόπισα και 2-3 άτομα ακόμα εδώ μέσα.Ο ένας,βέβαια,προσπαθεί άπειρα να το κρύψει και το παίζει πολύ άντρας βαρύς κι ασήκωτος και,trust me,δεν του πάει καθόλου,αλλά klein!Όπως και να'χει το πράγμα,το τελευταίο που σκέφτεσαι είναι το σεξ με κάποιον άλλον εδώ μέσα.Σίγουρα υπάρχουν ορισμένοι πολύ ωραίοι,αλλά λίγο πολύ όλοι μας είμαστε πανομοιότυποι.
ΕΙΝΑΙ ΤΕΡΜΑ ΝΤΕΚΑΒΛΕ Ο ΣΤΡΑΤΟΣ!
Σάββατο σήμερα,εγερτήριο στις 7.30.Ήδη όλα μοιάζουν να είναι καλύτερα.Απλά μας μαζεύουν και μας πηγαίνουν για φαγητό.Θα μας δώσουν κι αρβύλες,είπαν.Χλωμό το κόβω!Αύριο έχει επισκεπτήριο και ήδη περιμένω να νιώσω το κύμα πολιτισμού που θα καταπνίξει το χώρο!Θα δούμε χρώματα διαφορετικά απ΄το χακί!Πολλοί μιλάνε στα τηλέφωνα με τους δικούς τους και φωνάζουν,τους ρωτάς μετά τι συνέβη και σου λένε "η μάνα μου θέλει να φέρει κέικ και πίτες για να φάτε κι εσείς".Αυτό μας το έχουν απαγορεύσει κι έχει ειπωθεί πως ό,τι τρόφιμο φέρουν θα πρέπει να φαγωθεί στο ΚΨΜ (καψιμί-Κέντρο Ψυχαγωγίας Μονάδας).Εγώ είμαι από μακριά,οι δικοί μου δε μπορούν να έρθουν...Θα έρθουν κάποιοι φίλοι όμως!Περιμένω πώς και πώς!
Πρώτη Κυριακή,ημέρα επισκεπτηρίου!Ξυπνήσαμε στις 7.30 και ξεκίνησαν οι αγγαρείες.Σκούπισαν το στρατόπεδο και καθαρίστηκαν κι οι τουαλέτες.Όλοι έβαλαν τα καλά τους και στις 10.00 μπήκαν οι πρώτοι επισκέπτες.Τσάντες,φαγητά και καφέδες απ'έξω ήταν τα "must"!Ήρθε και το δικό μου επισκεπτήριο.Μου έφεραν πράγματα που μου έλειπαν και πήραν και τα άπλυτά μου.Μανάδες έφεραν υπερβολικά πολλά πράγματα και τάιζαν κι όλους όσους δεν είχαν κάποιον δικό τους εκεί.Ελληνίδες μάνες για πάντα!Όλοι χαμογελαστοί και χαρούμενοι.Μες στη μονοτονία ήταν κάποια λεπτά ξεγνοιασιάς..."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου